Alzheimer'e Dair

Hayat Alzheimer’a benzer aslında. Üç aşamalı bu ölümcül hastalık annemizin öğrettiği her şeyi alıverir elimizden. Yıllarca emek harcanarak biriktirilen bilgilere, sevgilere ve değerlere el koyar hem de hiç vermeyesiye. İnsan doğar, gelişir ve ölür. Tıpkı, Alzheimer gibi. Başlangıcında hiçbir şeyden habersiz bir bebektir. İkinci evrede var olduğunu, nefes aldığını ve mücadeleyi öğrenir ya da öğretir. Üçüncü aşamayı hiç sorma. Hazan mevsimidir. Meyveler toplanmış, yapraklar sararmaya yüz tutmuştur. Hatıralar uçup gitmeye başlar. İpi kopmuş bir uçurtma gibi. Dönmeyesiye. İnsanın canı yavaş yavaş çekilir. Bebekken nasıl ilgiye muhtaçsak hastalığın son evresinde de aynı duruma dönüverir, biçare insan. Kimileri hastalığının farkına bile varmadan göçüp gider suskunlar diyarına. Kimileri ise çocukluğunun nasıl geçtiğini, ömrünün nasıl tükendiğinin farkına varmadığı gibi boş bir zihinle son adımlarını atmak üzeredir. Az da olsa bilinçli bir şekilde erken tanıyla savunmaya geçenler vardır. Bu kimseler şanslı gözükse de bir bakıma sonlarını bile bile savaşırlar hastalıkla ne var ki kazanan hep Alzheimer olur. Yıllarca biriktirilen anıların geri dönüşüm kutusuna gitmeden silinip gitmesi hastalığın zafer narasıdır ve biz bunu duyamayız. Peki, ne yapmak gerekir bu savaşı kazanmak için? Demiştim ya kazanan hep Alzheimer diye. Pes etmek yok. Savaşmaya devam. Hiçbir savaş çetin çarpışmalar yapılmadan ve kayıplar vermeden kazanılamaz, değil mi? Bizlere emanet olarak verilen akıl nimetini idareli kullanmak gerekmez mi? Tabi ki gerekir. Atalarımızın bir sözü vardır. Çalışan demir ışıldar, diye. Yeri ve zamanında aktif tutmak önemli, diye düşünüyorum. İzlemiş olduğum bir tiyatro oyununda aklımda yer eden şu cümle her şeyi özetliyor, aslına bakarsanız. Allah’ım canımı almadan aklımı alma. Yavaş adımlarla bir bir biriktirilen anıların koşar adım gözden kaybolması boşlukta bırakır, insanı. Bu hastalığın bebeklik döneminden tek farkı vardır. Bebeklikte anılarılar belli yaştan sonra birikim yapmaya başlasa da Alzheimer da birikimler har vurup harman savrulur hem de istemsizce. İşlevini kaybetmiş beyin tüm bilgiler mirasmış gibi çarçur eder ve sonunda binbir emekle doldurulan kasa boş kalır. Beyin iflas etmiştir ve öylece kala kalınır. Allah’ım canımı almadan aklımı alma, diye dua etmekten başka hiçbir şey gelmez geride kalanların aklına. Her günün bitiminde duanızın sonuna şu cümleyi de ekmeyi unutmayın. Allah’ım canımı almadan aklımı alma.